«ΤΡΕΝΟΤΕΧΝΕΙΟΝ» Όταν το σιδηροδρομικό τοπίο παράγει τέχνη

 

«Εδώ «Τρενοτεχνείον» χώρος Τέχνης και Πολιτισμού, πρώην Σκουπιδότοπος!!! Καλώς ήλθατε!» . Η επιγραφή με την οποία υποδέχεται  ο Νίκος Καλογερόπουλος το κοινό, στην είσοδο του κτιρίου πίσω από τον παροπλισμένο σιδηροδρομικό σταθμό της Κυπαρισσίας .

 

Εκεί που κάποτε όλα έσφιζαν από ζωή, προκαλώντας ακόμα μνήμες σε όλους, σήμερα το μόνο που βλέπεις είναι εγκατάλειψη και θλίψη. Το κεντρικό κτίριο παρατημένο στο έλεος του χρόνου. Παρ'ότι ένα κομμάτι έχει μισθωθεί από εταιρία μεταφορών και στο άκρο λειτουργεί το καφενείο του σταθμού η εγκατάλειψη του κτιρίου είναι εμφανής.



Τα μικρότερα κτίρια του σταθμού έχουν καταληφθεί από αθίγγανους και όλος ο χώρος είναι γεμάτος σκουπίδια.

Όλα αλλάζουν όμως στην κάτω μεριά του συγκροτήματος, εκεί που υπήρχε το Μηχανοστάσιο, καθώς εκεί (σε έναν χώρο 14 στρεμμάτων) γεννήθηκε το 2012 το "ΤΡΕΝΟΤΕΧΝΕΙΟΝ".
Ο γνωστός ηθοποιός με πολύ μεράκι, και με την βοήθεια φίλων του, δημιούργησε έναν πολιτιστικό πολυχώρο, ίσως μοναδικό σε όλη την χώρα, όπου φιλοξενούνται συναυλίες και δρόμενα. Το σημαντικό είναι ότι σε όλο το σκηνικό διατηρείται έντονα το στοιχείο του σιδηρόδρομου. Παλιοί στρωτήρες και γραμμές συντηρήθηκαν και ξαναζωντάνεψαν.

Ο ίδιος ο καλλιτέχνης εκθιάζει το τρένο ως μέσο και ως άλλος σταθμάρχης διαχειρίζεται το δημιούργημα του με απίστευτη αγάπη. 

 «Δώσαμε ζωή σε έναν χώρο που ήταν σκουπιδότοπος. Βγάλαμε τριανταοκτώ φορτηγά σκουπίδια και μπάζα. Ο χώρος έγινε ένα κόσμημα. Τα πάντα εδώ μέσα είναι χειροποίητα. Παλιοί στρωτήρες γραμμών και παλιές ράγες ανακυκλώθηκαν και ξαναζωντάνεψαν. Έξω στρώσαμε γκαζόν για να κάθεται ο κόσμος κάτω από τα αστέρια και να γουστάρει. Γουστάρω κι εγώ. Βάζω τη ψυχή μου και ό,τι αυτή κουβαλάει μέσα της το καταθέτω εδώ και το μεταφέρω σε αυτούς που έρχονται. Νιώθω ότι κάνω το χρέος μου. Έπρεπε να το είχα κάνει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Μου πρότειναν να δουλέψω σε πολλά μαγαζιά στην Αθήνα και στην επαρχία, ακόμη και τζάμπα και αρνήθηκα. Η Τριφυλλία δεν είχε τίποτε κι εγώ έπρεπε να το «στήσω» το στέκι. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τη φίλη μου μηχανικό Μπέσσυ Πλέτσα, τον Αλέκο Τσελονδρέ και όποιον άλλον κατάλαβε τι κάνουμε εδώ μέσα.» λέει χαρακτηριστικά ο ηθοποιός.

 Δεν έχουμε άλλη διέξοδο εκτός από τη Τέχνη και την Ποίηση. Τα είπαν πολύ καιρό πριν οι παππούδες μας, τα είπαν οι ποιητές μας. «Σύντροφοι μη ξεχάσετε να πάρετε νερό, το μέλλον κρύβει πολλή ξηρασία»,είπε κάποτε ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός που κατάγεται από την Τριφυλλία»….

Όταν το σιδηροδρομικό τοπίο παράγει πολιτισμό και τέχνη!!