Μνήμες και αναδρομές:Σιδηρόδρομοι Βορειοδυτικής Ελλάδος (Σ.Β.Δ.Ε)

Δίκτυο μετρικής γραμμής ατμοκίνητο. Κατασκευάστηκε για την εξυπηρέτηση της επιβατικής και εμπορικής κίνησης της κοιλάδας του Αχελώου με στόχο να επεκταθεί προς Ήπειρο και Θεσσαλία, κάτι όμως που ποτέ δεν έγινε.  

Τον Ιούνιο του 1888 αρχίζουν οι εργασίες κατασκευής της γραμμής Μεσολογγίου - Αιτωλικού - Αγρινίου 44 χλμ. την οποία θα εκμεταλλεύεται Βελγικός οίκος. Σημαντικό μέρος της δαπάνης βαρύνει το ελληνικό δημόσιο.  

Η ανάδοχος εταιρία δεν κάνει δεκτή την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης για προέκταση της γραμμής μέχρι το Κρυονέριο (για να συνδεθεί ατμοπλοϊκώς με την Πάτρα και τις γραμμές του ΣΠΑΠ). 

Τον Μάρτιο του 1890 ο Χ. Αποστολίδης ιδρύει την Εταιρία Σιδηροδρόμου Βορειοδυτικής Ελλάδος και από τον Οκτώβριο αρχίζει η λειτουργία της γραμμής Μεσολογγίου - Αγρινίου. Από τον επόμενο χρόνο παραδίδεται προς χρήση η προέκταση της γραμμής Μεσολογγίου - Κρυονερίου. Τη διετία 1896-1897 κατασκευάζεται και δίδεται στην κυκλοφορία η διακλάδωση της γραμμής Καλύβια - Αχελώος (2 χλμ.) για τη μεταφορά της τοπικής ξυλείας.  

Το 1910 αρχίζει η κατασκευή των διακλαδώσεων από την πλατεία Μπότσαρη στο Σταθμό Μεσολογγίου και από το Αιτωλικό στις κωμοπόλεις Νεοχώρι και Κατοχή (συνολικά 11 χλμ.). Η εκμετάλλευσή τους γίνεται από την επόμενη χρονιά. 

Το 1952 οι ΣΒΔΕ μετά την πτώχευσή τους κατάσχονται από το ελληνικό δημόσιο και υπάγονται στους ΣΠΑΠ.  

Τον Οκτώβριο του 1970 οι ΣΒΔΕ σταματούν να λειτουργούν γιατί η εκμετάλλευσή τους είναι υπερβολικά ελλειμματική. Οι γραμμές και οι διάφορες εγκαταστάσεις διατηρούνται   

Σημείωση: Στην παραπάνω φωτογραφία εικονίζεται μιά ατμομηχανή του πάλαι ποτέ Σ.Β.Δ.Ε. με την ονομασία «Μεσολόγγι», που βρίσκεται σε μουσείο του εξωτερικού. Κατασκευάστηκε στο Βέλγιο το 1888.

 

Πως είδε ο τοπικός τύπος την λειτουργία του σιδηροδρόμου στο Αγρίνιο για πρώτη φορά . (Από την τοπική εφημερίδα «Ο Πολίτης» 23 Απριλίου 1890).               Αναχώρηση εμπορικού συρμού από τον σταθμό Αγρινίου (Μάιος 1962). Μπροστά από τις καπναποθήκες «Αφοί Παπαπέτρου», δίπλα από τον σταθμό. Διακρίνεται και η πινακίδα της ατμάμαξας με το όνομα "ΕΛΛΗΝΙΣ" (κατασκευής Εργοστασίου Βασιλειάδη, Πειραιά). Η φορτάμαξα γράφει ακόμα ΣΒΔΕ, μολονότι από το 1953 το δίκτυο ανήκε πλέον στους ΣΠΑΠ. Φωτό: Charles Firminger, παραχώρηση: Γιώργος Νάθενας (δημοσιευμένη στο http://sbde.freehostia.com/ )       Κατάμεστα τα βαγόνια των ΣΒΔΕ στο σταθμό του Αγρινίου (Από το λεύκωμα «Το Αγρίνιο Κάποτε…» του Αριστείδη Μπαρχαμπά Εκδόσεις ERGO Αθήνα 2003, δημοσιευμένη στο http://sbde.freehostia.com/).       Το Γυμνάσιο θηλέων πάει εκδρομή. (Από το λεύκωμα «Το Αγρίνιο Κάποτε…»  του Αριστείδη Μπαρχαμπά Εκδόσεις ERGO Αθήνα 2003, δημοσιευμένη στο http://sbde.freehostia.com/). Ο μικρός κουλουράς στην αποβάθρα του σταθμού του Αγρινίου (Από το λεύκωμα «Το Αγρίνιο Κάποτε…» του Αριστείδη Μπαρχαμπά Εκδόσεις ERGO Αθήνα 2003, δημοσιευμένη στο http://sbde.freehostia.com/).   Κρυονέρι. Η αρχή και το τέλος της γραμμής των ΣΒΔΕ.  Εκεί περίμενε η «Καλυδών» το καραβάκι που οι Αγρινιώτες λέγανε σκυλοπνίχτη, για να περάσουν τον Πατραϊκό και να μετεπιβιβαστούν στους ΣΠΑΠ. (Αρχείο περιοδικού «Ρίζα» των εν Αθήναις Αγρινιωτών).