Τονίζουν ότι το τρένο θα ξαναδώσει ζωή στο χωριό και στην ευρύτερη περιοχή και θα εξυπηρετήσει τον κόσμο, που εξακολουθεί να ζει στα χωριά. Θυμούνται και αναπολούν τις παλιές καλές εποχές, τότε που το τρένο κυριαρχούσε και το Ζευγολατιό ήταν συγκοινωνιακός κόμβος, έσφυζε από ζωή και οι ταξιδιώτες αγόραζαν και ξετρελαίνονταν με το ονομαστό παστέλι της περιοχής. Μέχρι και ξενοδοχείο λειτουργούσε απέναντι από το σταθμό, ενώ κάθε καλοκαίρι τουρίστες με σλίπινγκ μπαγκ κοιμόντουσαν γύρω από το σταθμό.
Ο Κυριάκος Παρασκευόπουλος, πρόεδρος του Ζευγολατιού και ιδιοκτήτης του καφενείου του σταθμού που εξακολουθεί να λειτουργεί κάτω από τα εντυπωσιακά πλατάνια, παρατηρεί ότι «τα χωριά που ήταν γύρω από τη γραμμή εξυπηρετούνταν. Είχαν ζωντάνια». Αναφέρει ότι σήμερα με το ζόρι βγάζει τα λειτουργικά έξοδα, παρότι το καφενείο είναι ανοιχτό από τις 7 το πρωί έως τις 11 το βράδυ. Επισημαίνει ότι «πρέπει να μπει κάποιο τρένο, έστω τοπικό δρομολόγιο Καλαμάτα - Διαβολίτσι» και τονίζει: «Οταν λειτουργούσε, ήταν κομπλέ το τρένο. Οταν το μάθει ο κόσμος, θα κινηθεί το τρένο, θα το στηρίξει. Σε μια εποχή κρίσης, όπως η σημερινή, γιατί να πάει ο άλλος με το αυτοκίνητο στην Καλαμάτα; Πρέπει να κινητοποιηθούν οι δήμαρχοι Οιχαλίας, Καλαμάτας και Μεσσήνης, για να μπει και η γραμμή της Μεσσήνης. Δε νομίζω ότι ναυάγησε το κράτος από το τρένο». Μας ενημερώνει ότι «όταν πέρασε για πρώτη φορά το εκδρομικό τρένο, έκλαιγε ο κόσμος» και παρατηρεί πως «κάτι γίνεται με τα εκδρομικά δρομολόγια, αλλά δε φθάνει. Πρέπει να μπουν δρομολόγια, τοπικά». Και ζητεί «να συμβάλουν και οι δήμαρχοι. Χαλάνε λεφτά για… πολιτιστικές εκδηλώσεις και δεν έχουν για 10 εισιτήρια που τους ζήτησε η ΤΡΑΙΝΟΣΕ;».
Με λύπη του ο κ. Παρασκευόπουλος σημειώνει πως «τόση περιουσία του ΟΣΕ έχει εγκαταλειφθεί στο έλεος κλεφτών και λωποδυτών. Εχουν ξηλώσει τα καλώδια από τα ηχοσυστήματα στις διαβάσεις και πέτρες από τα κτήρια των στάσεων, που είναι περιουσία του κράτους, δική μας. Είμαστε εμείς εδώ και γι’ αυτό δεν έχουν πειράξει το σταθμό στο Ζευγολατιό. Οι άλλοι σταθμοί που έχουν κλείσει και δεν υπάρχει κανείς, έχουν γίνει ρημαδιό».
Ο ιδιοκτήτης του καφενείου θυμάται τις φοβερές στιγμές που ζούσε το Ζευγολατιό, την εποχή της κυριαρχίας του τρένου. «Παλιά την ώρα που ερχόταν το τρένο στο σταθμό, 100 ποτήρια νερό δεν έφθαναν», μας λέει και τονίζει με νοσταλγία: «Χαμός γινόταν με το παστέλι που έπαιρνε ο κόσμος. Πουλάγαμε παστέλι με το δίσκο 5 - 6 άτομα στα παράθυρα του τρένου. Ηταν ένα στολίδι το τρένο, είχαμε ζήσει με το τρένο. Με το τρένο ταξιδεύεις, δε μεταφέρεσαι».
Ο Γιάννης Παπαδόπουλος, της οικογένειας Παπαδόπουλου με τα ονομαστά παστέλια Ζευγολατιού, που πιτσιρικάς είχε δουλέψει στο καφενείο του σταθμού, θυμάται και μας λέει: «Μικρός έδινα κι εγώ παστέλια στο τρένο. Χαμός γινόταν, ήταν κόμβος. Δούλευαν πολύ τα ταξί και τα καφενεία. Μέχρι και ξενοδοχείο υπήρχε, εδώ απέναντι, παπαδοπουλέικο ήταν. Το καφενείο δούλευε συνέχεια από τις 5 το πρωί έως τις 2 μετά τα μεσάνυχτα». Σημειώνει ότι «τότε κινούνταν πολλά τρένα, εδώ γίνονταν διασταυρώσεις, ανταποκρίσεις. Τουρίστες τη νύχτα κοιμόντουσαν μέσα στα σλίπινγκ μπαγκ στο σταθμό και το πρωί έπαιρναν το τρένο για να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Αυτή τη μορφή συγκοινωνίας την είχε συνηθίσει ο κόσμος, δεν έπαιρνε το αυτοκίνητο». Επισημαίνει ότι η οικογένειά του χρησιμοποιούσε κι εμπορικά το τρένο, «στέλναμε παστέλια στην Αθήνα και την Πάτρα» και τονίζει: «Το τρένο θα ξαναδώσει ζωή».
Από τους πελάτες στο καφενείο του σταθμού, ο Παναγιώτης Μπούρκουλας παρατηρεί ότι «το τρένο έδινε ζωή στον τόπο μας, μακάρι να ξαναλειτουργήσει». Και ο Σπύρος Μπερεδήμας σημειώνει πως «πρέπει να ξαναμπεί το τρένο».
Γράφτηκε από τον Γιάννης Σινάπης Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/koinonia/item/29465-treno
Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/koinonia/item/29465-treno
Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/koinonia/item/29465-treno
Ο Κυριάκος Παρασκευόπουλος, πρόεδρος του Ζευγολατιού και ιδιοκτήτης του καφενείου του σταθμού που εξακολουθεί να λειτουργεί κάτω από τα εντυπωσιακά πλατάνια, παρατηρεί ότι «τα χωριά που ήταν γύρω από τη γραμμή εξυπηρετούνταν. Είχαν ζωντάνια». Αναφέρει ότι σήμερα με το ζόρι βγάζει τα λειτουργικά έξοδα, παρότι το καφενείο είναι ανοιχτό από τις 7 το πρωί έως τις 11 το βράδυ. Επισημαίνει ότι «πρέπει να μπει κάποιο τρένο, έστω τοπικό δρομολόγιο Καλαμάτα - Διαβολίτσι» και τονίζει: «Οταν λειτουργούσε, ήταν κομπλέ το τρένο. Οταν το μάθει ο κόσμος, θα κινηθεί το τρένο, θα το στηρίξει. Σε μια εποχή κρίσης, όπως η σημερινή, γιατί να πάει ο άλλος με το αυτοκίνητο στην Καλαμάτα; Πρέπει να κινητοποιηθούν οι δήμαρχοι Οιχαλίας, Καλαμάτας και Μεσσήνης, για να μπει και η γραμμή της Μεσσήνης. Δε νομίζω ότι ναυάγησε το κράτος από το τρένο». Μας ενημερώνει ότι «όταν πέρασε για πρώτη φορά το εκδρομικό τρένο, έκλαιγε ο κόσμος» και παρατηρεί πως «κάτι γίνεται με τα εκδρομικά δρομολόγια, αλλά δε φθάνει. Πρέπει να μπουν δρομολόγια, τοπικά». Και ζητεί «να συμβάλουν και οι δήμαρχοι. Χαλάνε λεφτά για… πολιτιστικές εκδηλώσεις και δεν έχουν για 10 εισιτήρια που τους ζήτησε η ΤΡΑΙΝΟΣΕ;».
Με λύπη του ο κ. Παρασκευόπουλος σημειώνει πως «τόση περιουσία του ΟΣΕ έχει εγκαταλειφθεί στο έλεος κλεφτών και λωποδυτών. Εχουν ξηλώσει τα καλώδια από τα ηχοσυστήματα στις διαβάσεις και πέτρες από τα κτήρια των στάσεων, που είναι περιουσία του κράτους, δική μας. Είμαστε εμείς εδώ και γι’ αυτό δεν έχουν πειράξει το σταθμό στο Ζευγολατιό. Οι άλλοι σταθμοί που έχουν κλείσει και δεν υπάρχει κανείς, έχουν γίνει ρημαδιό».
Ο ιδιοκτήτης του καφενείου θυμάται τις φοβερές στιγμές που ζούσε το Ζευγολατιό, την εποχή της κυριαρχίας του τρένου. «Παλιά την ώρα που ερχόταν το τρένο στο σταθμό, 100 ποτήρια νερό δεν έφθαναν», μας λέει και τονίζει με νοσταλγία: «Χαμός γινόταν με το παστέλι που έπαιρνε ο κόσμος. Πουλάγαμε παστέλι με το δίσκο 5 - 6 άτομα στα παράθυρα του τρένου. Ηταν ένα στολίδι το τρένο, είχαμε ζήσει με το τρένο. Με το τρένο ταξιδεύεις, δε μεταφέρεσαι».
Ο Γιάννης Παπαδόπουλος, της οικογένειας Παπαδόπουλου με τα ονομαστά παστέλια Ζευγολατιού, που πιτσιρικάς είχε δουλέψει στο καφενείο του σταθμού, θυμάται και μας λέει: «Μικρός έδινα κι εγώ παστέλια στο τρένο. Χαμός γινόταν, ήταν κόμβος. Δούλευαν πολύ τα ταξί και τα καφενεία. Μέχρι και ξενοδοχείο υπήρχε, εδώ απέναντι, παπαδοπουλέικο ήταν. Το καφενείο δούλευε συνέχεια από τις 5 το πρωί έως τις 2 μετά τα μεσάνυχτα». Σημειώνει ότι «τότε κινούνταν πολλά τρένα, εδώ γίνονταν διασταυρώσεις, ανταποκρίσεις. Τουρίστες τη νύχτα κοιμόντουσαν μέσα στα σλίπινγκ μπαγκ στο σταθμό και το πρωί έπαιρναν το τρένο για να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Αυτή τη μορφή συγκοινωνίας την είχε συνηθίσει ο κόσμος, δεν έπαιρνε το αυτοκίνητο». Επισημαίνει ότι η οικογένειά του χρησιμοποιούσε κι εμπορικά το τρένο, «στέλναμε παστέλια στην Αθήνα και την Πάτρα» και τονίζει: «Το τρένο θα ξαναδώσει ζωή».
Από τους πελάτες στο καφενείο του σταθμού, ο Παναγιώτης Μπούρκουλας παρατηρεί ότι «το τρένο έδινε ζωή στον τόπο μας, μακάρι να ξαναλειτουργήσει». Και ο Σπύρος Μπερεδήμας σημειώνει πως «πρέπει να ξαναμπεί το τρένο».
Γράφτηκε από τον Γιάννης Σινάπης Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/koinonia/item/29465-treno
Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/koinonia/item/29465-treno
Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/koinonia/item/29465-treno
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο δεν ευθύνεται για τα σχόλια των επισκεπτών.
Υβριστικά σχόλια θα διαγράφονται αυτόματα.